[13] Żyrafa [M]

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Strona Główna -> Inne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Wiadomość Autor

Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

[13] Żyrafa [M]

Stare, wygrzebane z zakamrków dysku; ale nie to jest ważne tym razem. Tematyka nie ta, ale to też nie ma znaczenia.
W hołdzie dwóm dziewczynom, za młodym, żeby umierać. 15, ani nawet 17 lat nie wystarczy, żeby zakosztować życia.
K. R. 6.09.1994 - 18.11.2009
H. B. 16.01.1993 - 4.02.2010





"Żyrafa"

Różni ludzie pasują do rożnych miejsc. Lekarz pasuje do szpitala, policjant do radiowozu, kominiarz do komina…

Wysoka, ciemnowłosa kobieta, ubrana w czarny, przykrótki płaszcz zdecydowanie wyglądała nie na miejscu w sklepie z zabawkami. Rozglądała się dookoła spłoszonym wzrokiem.
Miś…
– W czym mogę pomóc? – Przed nią, jak spod ziemi wyrosła ekspedientka o szerokim – i sztucznym – uśmiechu.
Miś…
Cofnęła się o krok.
– Ja… Ja chciałam…
– Zapewne kupić zabawkę – podpowiedziała ekspedientka.
– Tak, tak. Dokładnie – odparła z ulgą.
Uśmiech poszerzył się.
– Och, mamy szeroki wybór… O, proszę: tutaj widzimy najnowszą lalkę barbie w stroju balowym – wspaniały prezent dla dziewczynki… A tu – samochodzik zdalnie sterowany ze skrzynią biegów. Nowość, idealna dla chłopczyka.
Miś…
Kobieta spojrzała na nią, zagubiona.
– Nie, nie, ja chcę…
– Czyżby prezent dla trochę starszego dziecka? Oczywiście, mamy również takie – tu mamy wspaniały zestaw klocków lego, zamek wikingów, obecnie hit wśród młodych chłopców… W dodatku rozwija umiejętności logiczne. Dla nastolatki natomiast najlepszym prezentem będzie pierwszy zestaw do makijażu…
Miś…
Czuła się kompletnie bezradna, zdezorientowana… Może nie powinna była przychodzić tu bez męża?
Ale przecież… Chciała… Niespodzianka…
Zebrała w sobie wszystkie siły.
– Nie – zaprzeczyła gwałtownie. – Chcę misia. Tylko misia.
– Och – wyrwało się zawiedzionej ekspedientce. Tylko misia. A przecież miś to już przeżytek. – Oczywiście. Mamy tu misie. Dużo misiów.
Ruszyła do działu z przytulankami; kobieta podążała za nią… Nagle zatrzymała się całkowicie zdezorientowana i przestraszona. Całe regały z misiami… Jak miała znaleźć tego jednego?
– Jak pani widzi mamy wiele maskotek – mówiła ekspedientka. – Te na przykład mówią po naciśnięciu na brzuszek. A te tu w zestawie mają butelkę i ubranka. Tu widzi pani misie wyprodukowane na wzór postaci z bajek…
Wydawało się, że wybór jest niemożliwy, a regały ciągną się w nieskończoność.
Ręka kobiety niekontrolowanie wystrzeliła do przodu trafiając w jedną z przytulanek. Znowu się zaczynało…
Nie chciała, by to się działo teraz, nie teraz…
A co jeśli się pogorszy?
Chwyciła trąconą przed chwilą zabawkę nawet na nią nie patrząc.
– Ile płacę? – pisnęła, chcąc jak najszybciej stamtąd uciec. Do domu, wrócić do domu. Do męża, który się nią zajmie, który jej pomoże.
– Siedemnaście dolarów – odparła, nieco zaskoczona wyborem.
Wcisnęła w rękę ekspedientki dwudziestodolarowy banknot i rzuciła się do wyjścia.
Pod pachą ściskała maskotkę – prezent dla córki.

*
Siedziała w fotelu i czekała, aż jej córeczka wróci ze szkoły. Lekarz mówił, że to ostatnie chwile, kiedy jeszcze będzie miała przebłyski pamięci, kiedy będzie… „normalna”.
Chciała to wykorzystać. Chciała móc żyć zwykłym rodzinnym życiem. Chciała…
Nie zawsze dostajemy to, czego chcemy.
Klamka w drzwiach opadła a do środka wkroczyła szczupła nastolatka.
Na usta kobiety wypłynął uśmiech. Jak dawno jej nie widziała… To znaczy… Oczywiście, widywała ją codziennie, ale nie tak. Teraz wiedziała kim jest. Poznawała ją, mogła jej się przyjrzeć. Wspaniałe uczucie.
– Córeczko… – powiedziała z ciepłym uśmiechem na ustach.
Dziewczynka zdrętwiała. Powoli obróciła się twarzą do matki. Całą sobą wyrażała zaskoczenie. Matka ją poznawała. Matka się od niej uśmiechała
Nawet nie pamiętała kiedy ostatnio coś takiego miało miejsce.
– Jak było w szkole? – kontynuowała. Czuła dumę. Mogła rozmawiać. Mogła nadal być matką. A przynajmniej jeszcze przez jakiś czas…
Nastolatka zmarszczyła brwi. Nie wyglądała na zachwyconą. Jak było w szkole? I co, tylko tyle miała do powiedzenia w momencie, kiedy wyjątkowo była przytomna? Po całych tygodniach krzyków, ignorowania jej… Po tych wszystkich dniach, gdy nie potrafiła przypomnieć sobie imienia własnej córki? Kiedy nie pamiętała nawet, że tę córkę ma?
– Dobrze – burknęła z irytacją.
Kobieta zrozumiała, że coś jest nie tak. Nie miała pojęcia co, ani dlaczego, ale czuła, że dziewczynka jej się wymyka, że ucieka od kontaktu, że ucieka od niej…
– Przepraszam – powiedziała cicho.
Dziewczynka nie wyglądała na udobruchaną. Za to patrzyła na nią z… jakby… niesmakiem?
– Mam coś dla ciebie – dodała, chcąc ujrzeć w oczach swojego maleństwa miłość, zaufanie to ciepło, które dostrzegała wcześniej. Nie widziała, nie wiedziała… Kiedy straciła własne dziecko? Kiedy zatraciła własną tożsamość na rzecz skorupy, którą była teraz?
Na twarzy małej w końcu odmalowało się zainteresowanie. Czyżby to nie był jednorazowy incydent? Czyżby matka… wracała do zdrowia? Skoro mogła pójść do sklepu, kupić coś, przez pięć minut nie zacząć krzyczeć, wykonywać dziwnych ruchów i rozpoznawać ją…? Może…
Tymczasem kobieta sięgnęła do siatki, którą dostała w sklepie z zabawkami. Wyczuwając pod palcami materiał wyjęła maskotkę.
Dopiero wtedy sama zobaczyła czym była. Poczuła, że jej zdenerwowanie zaczyna narastać… Ręką wykonała kolejny niekontrolowany ruch. Zwierzak wyleciał do góry i wylądował na podłodze, tuż przed małą.
Dziewczynka patrzyła szeroko otwartymi oczami.
O nie
– Żartujesz sobie? – zapytała nienaturalnie wysokim głosem.
Kobieta przełknęła ślinę. Jej ręka znowu wykonała pląs… A tak się starała… Próbowała…
Dziewczynka pokręciła głową. Powoli tyłem wycofywała się z pokoju.
– Tata mówi, że to wszystko nie twoja wina… Że krzyczysz, że jesteś taka… Ale teraz… To kłamstwa. Ty taka jesteś naprawdę.
– Remy… – Słowo wypowiedziane cichym, złamanym głosem.
Mała pokręciła głową.
– Opowiadałam wam o tym w zeszłym tygodniu. Słyszałaś to. Słyszałaś! Mówiłam wam, że dzieci w szkole się ze mnie śmieją. Z tego jaką mam mamę i z mojej długiej szyi. Że mnie przezywają. A teraz… Ty…
– Remy, proszę…
– Mówiłam wam – w oczach dziewczynki stanęły łzy – mówiłam… A to… Nie dość, że dałaś mi pluszaka, jak małemu dziecku, to jeszcze…
– Remy, posłuchaj, wytłumaczę… – Ręka znów wystrzeliła do przodu.
– Robisz to specjalnie? Specjalnie kupiłaś to... coś… żeby mi przypominało o tym, jaka jestem? O moich wadach? Żebym się nie uważała za lepszą do ciebie?
– Nie, Remy, posłuchaj…!
– Nie! Nie rozumiem jak… Jak ty…?
W progu pokoju obróciła się pobiegła korytarzem. Już po chwili dał się słyszeć trzask zamykanych drzwi.
Nie chciała tego. Przecież pamiętała jak córka mówiła, że dzieci w szkole nazywają ją „żyrafą” przez tę szyję, ale… Przecież…
Nie chciała…
– Remy…
Nie dała sobie wytłumaczyć. Zresztą i tak by nie posłuchała, nie zrozumiałaby. Nikt nie potrzebuje powodu by znienawidzić kogoś jeszcze bardziej. Sztuką jest znaleźć sposób za obrócenie nienawiści w miłość. Taka głupia nadinterpretacja gestu czułości i macierzyńskiej miłości… Nic nie mogła na to poradzić.
Ręka wykonała pląs.



– Co to?
Remy obróciła się. Jej wzrok padł na starą zabawkę trzymaną przez Ericka.
Przełknęła ślinę.
– Pamiątka.
– Po czym?
– Po… – Nie dokończyła.
Podeszła i wzięła od niego maskotkę. Położyła wyciągniętego z dna szafy pluszaka na dobrze widocznej półce.
On o nic więcej nie pytał.
Ona za każdym razem, gdy patrzyła na zabawkę przypominała sobie jaka była głupia, jaka dziecinna, jaka naiwna. Jak nie umiała zrozumieć wagi tego gestu; nie potrafiła przyjąć do wiadomości jak bardzo matka się starała, jak próbowała… Myślała o tym, jak rozbiła szansę na zgodę, szczęście, pojednanie, z powodu wyglądu jakiejś głupiej maskotki.
Z półki patrzyły na nią oskarżycielskie oczy pluszowej żyrafy, przyznając jej rację.



KONIEC



_________________
"Może wariaci to tacy ludzie, którzy wszystko widzą tak, jak jest, tylko udało im się znaleźć sposób, żeby z tym żyć."

W. Wharton "Ptasiek"

PostWysłany: Czw 19:07, 04 Lut 2010
scribo
Kochanka klawiatury
Kochanka klawiatury



Dołączył: 25 Lut 2009
Pochwał: 12

Posty: 748

Powrót do góry




Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Scribo! :)

Zarejestrowałam się tu dawno temu i zupełnie zapomniałam, a teraz wchodzę, patrzę a tu Twoich fików pełno. :)

Już to raz komentowałam, a i owszem, ale skomentuję i drugi.
Bardzo mi się spodobał pomysł z żyrafą.
To, jak ukazałaś uczucia matki, bezradnej, w zaawansowanym stadium choroby, potem jak zraniła ją Remy i w końcu jak Trzynastka tego żałowała, gdy zrozumiała intencje matki.

Pozdrawiam :)



PostWysłany: Nie 21:19, 28 Mar 2010
IloveNelo
Student medycyny
Student medycyny



Dołączył: 04 Cze 2009
Pochwał: 1

Posty: 4

Powrót do góry

Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Świetny fik. Brawo!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



_________________


Banner by Pietruszka.

Czytajcie Pięćdziesiąt Centów!!


PostWysłany: Sro 13:54, 07 Kwi 2010
Lynx
Student medycyny
Student medycyny



Dołączył: 26 Sie 2009

Posty: 13

Miasto: Gdynia
Powrót do góry

Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Zaje***ty fik. Jeden z lepszych jakie przeczytałem!
Brawo!



_________________


PostWysłany: Pon 12:14, 31 Maj 2010
bigtaz
Student medycyny
Student medycyny



Dołączył: 29 Maj 2010

Posty: 2

Powrót do góry

Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

wow... to pierwszy fick o 13 jaki czytam, co dziwne, bo na jest tak ciekawą postacią ze można o niej napisać bardzo wiele...

bardzo mi się podoba, zwłaszcza to zdanie :

Cytat:
Z półki patrzyły na nią oskarżycielskie oczy pluszowej żyrafy, przyznając jej rację.



_________________

avek i banner mojej roboty

TuSinka No. 16
Bo oboje nie lubimy poniedziałków... - Raz3r's sister ;*

PostWysłany: Pon 19:43, 31 Maj 2010
kremówka
Chirurg ogólny
Chirurg ogólny



Dołączył: 06 Maj 2009
Pochwał: 11

Posty: 2786

Miasto: Kraków
Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Strona Główna -> Inne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Mapa użytkowników | Mapa tematów
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group

Czas generowania strony 0.03761 sekund, Zapytań SQL: 15